Toen iemand aan mij de vraag stelde; "Hoe gaat het met jou?" wist ik daar geen antwoord op. Het ging eigenlijk altijd om de ander. Als het met de ander goed ging, dan ging het met mij ook goed. Het was alsof ik een vicieuze cirkel zat.

Op deze pagina zie je een paar gedachten van de vele die ik destijds had.

Mijn grenzen aangeven zoals tegen mijn zoon zeggen; " Als je zo door gaat wil ik niet meer dat je hier woont", was één van de moeilijkste dingen die mijn partner en ik hebben gedaan. Het onbegrip en ongevraagd advies van de omgeving was ook erg lastig.

• Heb je handvatten nodig?
• Wil je weten waar je wel invloed op hebt?
• Hoe ga je om met iemand die niet meer de persoon is die hij was?
• Hoe ga je om met een toekomst beeld wat je had die niet uitkomt?
• Wil je iemand die naar je luistert zonder oordeel?
• Wil je verder, maar weet niet hoe?

Neem dan contact op voor een gratis kennismakingsgesprek

• Mijn vriendin is opgenomen en nu?

• Grenzen aangeven hoe doe ik dat?

• Wat zullen de mensen wel niet denken nu mijn vader vast zit?

• Hoe kan ik nu genieten van dat feestje als ik niet eens weet waar mijn zoon vanavond slaapt?

• Ik voel mij zo alleen en machteloos.

• Ik kan toch niet mijn zoon uit huis zetten?

• Ik hou dit zo niet vol.

• Waarom werkt de hulpverlening niet samen met ons? Wij kennen hem.

• Wat als ik mijn telefoon had opgenomen? Dan had ze misschien geen poging tot suïcide gepleegd en geen hersenschade opgelopen.